مونو پروپیلن گلیکول
مونوپروپیلن گلیکول چیست
مونو پروپیلن گلیکول ( = همچنین به عنوان پروپیلن گلیکول ،PG ، 1-پروپان، 2-اُل و MPG شناخته می شود)، یک مایع شفاف، بی رنگ و چسبناک با بوی مشخص است و فرمولی به شکل C3H8O دارد. این حلال آلی در آب محلول است و ویژگی جذب آب را دارد. مونوپروپیلن گلیکول در طیف گسترده ای از صنایع مورد استفاده قرار می گیرد زیرا سمیت کمتری دارد.
مونوپروپیلن گلیکول چگونه تولید می شود
مونو پروپیلن گلیکول از اکسید پروپیلن تولید می شود. رایج ترین فرآیند برای تولید این ماده آلی، توسط هیدرولیز غیر کاتالیزوری پروپیلن اکسید در یک محیط با درجه حرارت و فشار بالا است. روش دوم، روش کاتالیزوری است که با حضور رزین تبادل یونی یا مقدار کمی اسید سولفوریک یا محیط قلیایی می تواند در دمای 150 درجه سانتیگراد پیش برود. این ماده همچنین می تواند از گلیسرول تولید شود که یک محصول جانبی سوخت زیستی است. میزان تقاضا و مصرف مونوپروپیلن گلیکول با تخمین 1.2 میلیون تن سالانه توسط پروژه ها و طرح های صنعتی در سراسر جهان رو به افزایش است.
ذخیره سازی و توزیع مونوپروپیلن گلیکول
مونو پروپیلن گلایکول در مخازن از جنس استنلس استیل یا استیل مخزن ذخیره شده و منتقل می گردد. حمل مخازن از طریق کامیون های مخصوص امکان پذیر است. این روش حمل ماده شیمیایی در دسته حمل و نقل مواد خطرناک، طبقه بندی نشده و برای سلامتی نیز خطرناک نیست. MPG دارای فلش پوینت 103 درجه سانتیگراد (در ظرف سربسته) است و وزن مخصوص آن 1.04 می باشد.
مهم ترین کاربردهای مونوپروپیلن گلیکول
موارد کاربردی زیادی برای مونوپروپیلن گلیکول در بسیاری از صنایع مختلف وجود دارد و برخی از تولید کنندگان مواد شیمیایی دو گرید از MPG را برای رفع این نیازهای متنوع تولید می کنند.
درجه یک از MPG در صنایع غذایی برای رنگ آمیزی مواد غذایی و طعم دهنده ها استفاده می شود و همچنین یک ماده افزودنی مواد غذایی رقیق شده طبق (E1520) است. همچنین در صنعت آرایشی موارد زیادی وجود دارد که از این حلال برای تولید محصولات متنوع استفاده می شود؛ به طور خاص، محصولات مراقبت شخصی از جمله شامپو، دستمال مرطوب بچه و به عنوان یک مرطوب کننده در لوازم آرایشی وجود دارد. مونوپروپیلن گلیکول در صنعت داروسازی نیز استفاده می شود.
MPG با گرید صنعتی دارای کاربردهای مختلفی است اما کاربرد اصلی آن به عنوان ضد یخ در سوخت هواپیما است. نقطه انجماد آن هنگام مخلوط کردن با آب کاهش پیدا می کند.
یک مقاله کاربردی؛ ارزیابی سمیت مونوپروپیلن گلیکول در کودکان
مونوپروپیلن گلیکول (PG) یک حلال متداول برای داروهای خوراکی، داخل وریدی و موضعی است. اگرچه PG معمولاً بی خطر معرفی شده است اما در صورت استفاده در دوزهای زیاد یا برای مدت طولانی، سمیت PG ممکن است رخ دهد. عوارض جانبی گزارش شده از PG شامل سمیت سیستم عصبی مرکزی، بیش فعالی، همولیز، آریتمی قلبی، تشنج، تحریک و اسیدوز لاکتیک است.
بیمارانی که در معرض خطر سمیت مونوپروپیلن گلیکول هستند شامل نوزادان، کسانی که دارای نقص کلیوی یا کبدی، صرع و بیمارانی که از محصولات مراقبت از پوست حاوی PG استفاده می کنند، هستند. نظارت آزمایشگاهی بر میزان PG، اسمولاریته، لاکتات، پیروات، بی کربنات، کراتینین و آنیون می تواند به پزشکان در تشخیص سمیت PG کمک کند. مطالعات و گزارش های بی شماری در مورد سمیت PG در بزرگسالان منتشر شده است.
سمیت مونو پروپیلن گلیکول در دوز لورازپام به میزان 4 تا 6 میلی گرم در ساعت در بزرگسالان ممکن است رخ دهد. تشخیص بالینی مسمومیت با PG احتمالاً اندکی دشوار است زیرا بسیاری از مراکز تحقیقاتی – درمانی، میزان PG را اندازه گیری نمی کنند. با این حال، شکاف اُسمولار، شکاف آنیون و لاکتات معمولاً در مسمومیت با PG بالا می رود.
پزشکان باید هنگام درمان بیماران با دوزهای زیاد یا استفاده طولانی مدت از داروهای حاوی PG به ویژه در نوزادان یا بیماران مبتلا به اختلال عملکرد کلیوی یا کبدی، احتیاط کنند. سمیت پروپیلن گلیکول باید در هر بیمار با شکاف آنیونی غیر قابل توضیح، اسیدوز متابولیک، بیش فعالی و یا وخیم بودن شرایط بالینی که تحت درمان با مونوپروپیلن گلیکول به عنوان حلال دارویی قرار گرفته است، مشکوک تلقی شود. مطالعات بیشتر در جمعیت کودکان ضروری است.
منابع:
